Varolma çabası.. Yaşamak.. Yaşamsallığa hapsolmuşluk.. Kutsanmış monotonluk.. Her şey varolma hödüklüğü içerisinde birbirinin kuyusunu kazıyor.. Kendi gerçekliği sandığı kahrolmasını masumiyetlere maske yaparak üstelik..
Varolan her varlık bir şeylerin tükenişini süslüyor.. Hediye ettiğiniz mutluluklar elbet bir gün sahteliğin yüzüne bakacak.. Acaba o gözler utanmadan yüzyüze gelecek mi ?
Gecenin karanlığının tükettiği ayın ışığı mesela.. Karanlığın büyüsüne tecavüz eden ayın cesur yansıması ya da.. Var edenin hiçleştirmesi.. Hiçlikte varolan hayat.. Farkında mısınız ?
Yaşarken kimi sevdiyseniz başkasına iteklediniz.. Kimi sevginize ortak etmediyseniz başkasına el pençe açtınız.. Hakikat sandığınız doğrularınız yalanlarınızı besledi.. Gerçekliğe yüz sürmemiş ruhunuz saydam mutlulukları içselleştirdi..
Unuttunuz çoğu kere.. Hem de çok çabuk.. Hatırlamayı ötelediniz bu sefer de.. Hep gölgenizdi aslında siz öyle sandınız.. Bedenine sarıldıklarınızın ruhundan kovuldunuz hoyratça.. Varoluşuna yardım ettiklerinizin hiçliğinde kaçtınız.. Kaçmak da denmez zaten yoktunuz nereye kaçasınız.. Var mıydınız? Olmadınız ki.. Hiç bile olamadınız..
Ben hiçliği severim olamayanları yaşayınca.. Ben varoluşu severim hiçliği anladığımca.. Gerçek anlamda varoluşu yaşayan ruh hiçliği de sahteliğe bulaşmadan yaşar.. Mutlu olduğunu sanıp tökezleyen bedenler ne o ruhun varolmasına tanıklık eder ne de hiçliğin muntazam yoksunluğuna..
Yok olmak hiçlikten başkadır.. Yokluğunda da varolur insan.. Hatırlanır.. Unuttuğunuz için hatırlamayı da nötrleştirirsiniz.. Hayatta hiç olmayı dahi beceremeyen sürülerden bunu bekler dünya..
Kendi çevresindeki bataklığı masmavi sonsuz denize tercih edenler sivrisinekleri ebedi prensleri sanarlar..
Saygılar,
Barzonunbiri
Saygılar,
Barzonunbiri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder